Viervoudig podium voor Adriaenssens in Spa

De Spa Euro Race, een evenement waar alle Belgen en niet in het minst het Spork Racing Team erg naar uitkeken. De langverwachte race op het mooiste circuit ter wereld was een feit en ze legde het Antwerpse team alvast geen windeieren. Beide wagens van het team tekenden present en werden bemand door enerzijds Jimmy Adriaenssens (#423) en anderzijds Jonas De Kimpe/Vincent Van Paemel (#425). Opgefrist tot in de details waren zowel de wagens als de piloten in optimale vorm voor het weekend.

"Reeds in de vrije training vond ik mijn Spa-ritme terug. Ik heb in 2013 nog niet kunnen trainen op Spa-Francorchamps dus was het toch terug even wennen aan de hoge snelheden. Toen de kwalificatie van start ging was het overduidelijk dat het moeilijk ging worden om een vrije ronde te vinden. Met meer als vijftig wagens op de zeven kilometerlange omloop was de kans reëel dat je zelfs geen vrije ronde zou vinden. Ik dreef het tempo onmiddellijk hoog op en baande me een weg tussen de andere wagens. Na 3 ronden leek ik een opening gevonden te hebben en lanceerde ik me. De timer noteerde 2.36.135, tot groot genoegen brak ik het ronde record van Spork en klokte ik al meteen pole onder de Seats." legt Jimmy Adriaenssens uit. Na een korte pitstop om de bandenspanning bij te stellen ging de witrode Spaanse krachtbron opnieuw voluit voor een tweede snelle ronde en tikte zelfs 2.35.951 aan. De magische 2.35 was een feit en dat met een turbo gevoede tweeliter bij temperaturen van 25°C en hoger. De pole-posities voor beide races stonden genoteerd en het Spork Racing Team keek alvast uit naar de races. In Supersport mocht Jimmy vanop P4 in race 1 en P2 in race 2 starten. Tevens Sporks beste resultaten ooit in de Supercar Challenge geschiedenis.

De eerste race werd gelanceerd onder een heerlijk zonnetje, dat de temperaturen hoog zouden oplopen was overduidelijk. “Het was een kwestie van een strak ritme te vinden zonder de banden te overbelasten en tevens de motortemperatuur onder controle te houden. Gedurende de eerste ronden liep ik vlot mee met de leidende groep, maar ik voelde dat ik teveel zou vragen van de banden als ik zou blijven doorgaan. Ik besloot om de pace iets te verlagen en zo nog band te sparen om ook op het einde hard te kunnen vechten. Uiteindelijk een goede keuze, want na de verplichte pitstop kwam ik in derde stelling de baan op met een twintigtal seconden voor op wagen nummer vier. Ik verhoogde het tempo om mijn plek veilig te stellen en de beslissing voor een sparende eerste stint loonde. De aanvallende wagen kon maar weinig tijd goedmaken en slaagde er niet in om ons in het vizier te krijgen.” Na zestig minuten en één ronde viel de finishvlag en was het eerste Supersport podium voor het Spork Racing Team genoteerd. Die eerste plek onder de Seats en dat algemene Supersport podium waren de ultieme beloning voor het harde werk dat de mecaniciens van Spork steeds leveren!” gaat Adriaenssens verder.

Qua weersomstandigheden was de tweede race, de absolute tegenhanger van de eerste race. Terwijl op zaterdag iedereen kwistig met zonnecrème smeerde, moest men op zondag met regenkledij en paraplu’s sjouwen. Tijdens het begin van de warm-up lap viel er in de rechtse startkolom een GT-wagen stil, terwijl de rechtse kolom bleef staan, reed de linkse al stilaan door. Het gehele startveld werd dus door elkaar geschud en dat was iets wat duidelijk in het nadeel was van de jonge vechthaan. “Initieel dacht ik, dat is geen probleem. We hebben nog een formatiezone waarin het startveld zich zal herstellen dus dit komt goed. Bij aanvang had ik gelijk, totdat het bord ‘Safety Car’ getoond werd. Er zou dus geen formatie meer volgen en de regel is dat je onder Safety Car niet mag inhalen voordat je de startlijn passeert. Een doorn in het oog van de gehele rechtse kolom die toch wel makkelijk een vijftal plekken achteruit werd gezet door die stilgevallen wagen.” legt Adriaenssens verder uit. “Eens begonnen was het een ware inhaalrace, doordat we tal van tragere wagens uit de linkse startkolom moesten inhalen verloren we veel tijd. Het was pas op het einde van de eerste stint dat ik de eerste twee Supersport-wagens in het vizier kreeg.” Na de pitstop kwam de Antwerpse Super’SPORK’copa als eerste Supersporter de baan op. Met slechts zeven seconden voorsprong op de Riwal-Seat wist iedereen dat de race nog lang niet beslist was. “Mijn vooras begon geleidelijk aan grip te verliezen doordat de regen minderde. Ik voelde mijn bandendruk stijgen, ten koste van de wegligging.” Stelselmatig kroop de Nederlandse Seat dichterbij tot hij aansluiting vond. Toen beide Seats elkaar gevonden hadden ontstond er een hevig gevecht waarin Jimmy Adriaenssens meerdere aanvallen kon afwenden. Het was duidelijk dat de jonge Antwerpenaar zich niet zomaar gewonnen zou geven. Gedurende twee ronden kon hij de oranje blauwe Seat achter zich houden, maar de situatie was onhoudbaar. “Op een bepaald moment verdedigde ik aan de binnenzijde maar het was een tevergeefse poging. De andere Seat zag een opening en benutte die. Ik kon niet anders dan mezelf een plaats gewonnen te geven. Helaas wist ik dat er nog een andere wagen op de loer lag, de Lotus 2/11 van een landgenoot. Ook hier heb ik fel trachten te verdedigen en even meenden ik en het team toch nog de tweede plaats te behouden totdat we constateerden dat de baancommissarissen een ronde later als voorzien afvlagden. Ik zakte door de grond toen ik zag dat de finishvlag nog niet uithing. Ook hier heb ik nog een tevergeefse poging gedaan om de Lotus achter te houden maar het mocht niet baten…” Zonder de startproblemen had er voor Adriaenssens allicht meer ingezeten, maar het had niet mogen zijn. Desalniettemin mocht hij tweemaal proeven van het algemene Supersport podium en is hij vastberaden om de volgende keer nog harder te scoren!

Het Spork Racing Team kijkt uit naar de volgende beproeving, de Superstars at Zolder, evenals op eigen bodem binnen twee weken en garandeert om sterk aan de start komen.